Do napisania tych wierszy zainspirowała mnie susza, która była w tym roku. Tam, gdzie byłam na wakacjach, ludzie nie mieli wody.


#1
Bóg najpierw potopem ukarał ludzi,
teraz suszą kara.
Zwierzę o kroplę wody się trudzi,
człowiek o życie się stara.
I choć bez słońca życia nie ma,
to ono odbiera je teraz,
jakby chciało powiedzieć,
że świat byłby lepszy bez nas.


#2
Niech strudzoną Ziemię,
ucieszy choć kropla jedna,
bo Ziemia niesie nasze brzemię,
to nasza Matka Jedna.

***

wszelkie prawa zastrzeżone (r)